W książce „Ścieżka bosych stóp” odnajdujemy ducha bliskich nam idei z książek Astrid Lindgren –zaufania do dziecka, przygody, zanurzenia w codzienności, bardzo bliskiego kontaktu z naturą. Astrid Lindgren opisała to tak: „Myślę, że tym, co czyniło nasze dzieciństwo tak szczęśliwym – były dwie rzeczy: wolność i poczucie bezpieczeństwa” .
Książka jest zaproszeniem do dziecięcego świata i otaczającej nas natury. Jest w niej bardzo obecna perspektywa dziecka: to, jakie dzieci są, czym żyją, czego potrzebują, jak reagują na otaczający je świat i jaki chcą mieć na niego wpływ. Odnajdujemy w niej, tak bliską dziecku, potrzebę swobodnej, spontanicznej zabawy, wielozmysłowego doświadczania otaczającego je świata, zachwyt naturą, obserwację i dziecięcą kontemplację cyklu życia.
Czytając książkę, możemy zrozumieć, że poprzez kontakt z naturą dziecko uczy się wielu podstawowych kompetencji życiowych: rozpoznawania i nazywania potrzeb, oceniania i podejmowania wyzwania i ryzyka, współpracy, kreatywności, wyrażania swoich pomysłów, uwzględniania propozycji innych towarzyszy zabaw, odpoczynku i relaksowania się. W dzisiejszych czasach można zaobserwować pewien paradoks, bardzo troszczymy się o dzieci, o ich bezpieczeństwo, rozwój, a zapominamy o najprostszych, najważniejszych sprawach, że dzieci powinny mieć nieskrępowany kontakt z naturą, a najzwyklejsze zabawy: wspinanie się, leżenie, robienie baz, zabawy wodą, błotem, kamieniami, są najbliższe dzieciom i bardzo uczące.
Natura stanowi w książce również tło do wielu rozważań związanych z podejściem do dzieci i rodzicielstwa w kontekście zmian kulturowych, cywilizacyjnych. Zachęca dorosłych, aby próbowali rozumieć i uwzględniać potrzeby i zainteresowania dzieci. Jest zaproszeniem do wkroczenia na drogę radzenia sobie z własnymi przekonaniami, lękami, tempem życia i oderwaniem od naturalnego świata przyrody. Inspiruje do zatrzymania się, refleksji. Podkreśla, że rodzice również potrzebują przyjaznych miejsc dla siebie i nie muszą mieć ochoty, a czasem wręcz nie powinni wchodzić w świat zabaw dzieci.
Dla nas książka jest spójna i autentyczna. Jest połączeniem wartości, wiedzy i praktycznych doświadczeń w projektowaniu dziecięcych ogrodów i placów zabaw. Łączy również osobistą perspektywę mamy, zaangażowanej wspólnie ze swoimi dziećmi w poznawanie, zrozumienie i czerpanie radości z natury, z perspektywą profesjonalisty – architektki krajobrazu.
Książka jest też bardzo praktyczna. Każdy dorosły, dziecko zgodnie ze swoimi potrzebami, możliwościami może zrobić krok w stronę doświadczania natury, czerpiąc z rożnych porad i pomysłów. Po jej lekturze zostaje w nas ważny przekaz: my i nasze dzieci potrzebujemy natury i każdy z nas może coś zrobić, by być bliżej niej i ją chronić.
Książka „Ścieżka bosych stóp” jest jednym z przykładów zaangażowania autorki w promowanie nowego podejścia do tworzenia bliskiej naturze przestrzeni dla rodzin. Autorka ma jasną misję: chce zmieniać podejście do projektowania placów zabaw w Polsce. Pokazuje, że praca nad zmianą to proces długofalowy i potrzeba wielu działań, a także zaangażowania różnych ludzi, by zmiana ta była możliwa. Książka jest dobrym narzędziem do tego, abyśmy mogli się wszyscy w ten proces włączyć. Bardzo polecamy!